Om het plein zijn naam te geven, werd in het midden het monument voor Gabriele Rossetti geplaatst die, hoewel hij in 1854 als balling en arm stierf in Londen, in de daaropvolgende jaren een van de symbolen was geworden van de Italiaanse Risorgimento voor zijn toetreding tot de Carbonari, de studies over Dante, de strijd tegen de Bourbons (hij vluchtte naar Londen omdat hij ter dood werd veroordeeld na de rellen van 1821) en ook voor zijn antiklerikale geest. Gabriele Rossetti had zich inderdaad bekeerd tot evangelisatie in Londen en had ook verschillende werken tegen de roomse kerk geproduceerd.

Zo werd besloten om het beeld te maken waar al jaren over werd gesproken, maar waarvoor nooit het benodigde geld was gevonden en kreeg de Napolitaanse beeldhouwer Cifariello de opdracht om het portret van Gabriele Rossetti in laat negentiende-eeuwse kleding te maken. las de Goddelijke Komedie, bekroond door een adelaar die klaar was om te vliegen en aangevuld met de medaillons van zijn vier kinderen, van wie de meesten in Engeland beroemd waren geworden als dichters of schilders. De bronzen werken werden op een stenen gedenksteen van Gioia del Colle geplaatst, op de achterkant waarvan het profiel van Dante in bas-reliëf was gebeeldhouwd, en het hele complex (monument, plein en fontein) werd ingehuldigd door Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Umberto van Savoye, op 12 september 1926.

Drie jaar later ondertekende het fascistische regime de pacten van Lateranen en werd de katholieke religie weer de staatsgodsdienst. Rossetti werd vanwege zijn antiklerikalisme uit alle Italiaanse bloemlezingen verwijderd en bijna vergeten. In Vasto bleef hij in de toponymie van vele plaatsen, evenals in het beeld dat zijn beeltenis zou moeten vertegenwoordigen, maar dat, vergeleken met de portretten die verschillende bevriende schilders van hem maakten toen hij nog leefde, absoluut geen gelijkenis vertoont.