Il Pontile alla marina
Een monument voor de jaren 1900
Ongeveer een kilometer van het begin van de Golf van Vasto, op het strand, is er een steiger waarmee u ongeveer zestig meter de wateren van de Adriatische Zee kunt betreden. Om er toegang toe te krijgen, gaat u vanaf het strand een helling op, waarlangs u zich ongeveer twee meter boven zeeniveau bevindt en aan het einde verbreedt het zich tot een platform waarop het aangenaam is om te stoppen en de zee te aanschouwen.
De steiger, gebouwd in 1998 in gewapend beton, is via een loopbrug verbonden met het gebouw dat momenteel de Nautical Club huisvest en dat het uitzicht vanaf de kust onttrekt. Desondanks is het niet uitgerust om boten aan te meren en lijkt het een architectuur zonder praktisch nut, aangezien het niet is uitgerust om boten aan te meren.
In werkelijkheid werd de huidige pier gebouwd ter vervanging van de historische, in hout en ijzer, gesloopt in 1996 en zeer dierbaar voor de Vastesi die het als een symbool van hun strand beschouwden. Het was ongeveer een eeuw eerder gebouwd als tussenstop voor vracht- en vissersschepen die de golf van Vasto, destijds dieper dan nu, als natuurlijke haven gebruikten.
De ligging, dicht bij de Fosso Marino-stroom, was waarschijnlijk bepaald door de activiteiten in het Marina-district aan het begin van de eeuw, met name de steenoven die ongeveer driehonderd meter landinwaarts van het strand lag. In de omgeving waren er ook de gebouwen van de douane van Vasto, juist om te getuigen van de commerciële rol van de kleine infrastructuur.
Vervolgens werd in 1948 de vismijn gebouwd, de huidige Nautische Club. De boten, destijds roeiend of zeilend, meerden aan de kade en losten de vangst een paar meter van de verkoopplaats. In de daaropvolgende jaren werd echter de industriehaven van Punta Penna gebouwd en werd ook de vissersvloot geleidelijk gemotoriseerd en naar de nieuwe locatie verplaatst.
De steiger bleef zo midden in zee liggen, zonder enig nut en begon te roesten, zodanig dat de toegang jarenlang verhinderd was. Toen het werd ontmanteld, besloot de gemeente Vasto het te herbouwen omdat zijn figuur inmiddels deel uitmaakte van de herinneringen van de Vastesi en van de verbeelding die elk van hen met zich meedraagt.
