Punta Penna
Punta della Penna, de magische plek waar realiteit en mythe samensmelten
De op een na hoogste vuurtoren van Italië, na de Genoa Lanterna, is de vuurtoren van Punta Penna, die de haven bewaakt op ongeveer 8 kilometer van het centrum van Vasto. De huidige vuurtoren, verwoest in WO II, is een kopie van de originele die in 1912 werd voltooid.
Het voorgebergte van Punta Penna, ongeveer 15 meter boven zeeniveau, is altijd een referentiepunt geweest voor navigatie en voor de nederzettingen die hier in de loop van de tijd hebben plaatsgevonden. De gevonden Romeinse overblijfselen getuigen van een nederzetting waarvan we helaas maar heel weinig weten. Sommigen geloven dat dit de plaats was van de stad Buca, aanwezig op de kaarten van die tijd en vervolgens verdwenen uit de kronieken.
Anderen vertellen echter hoe het voorgebergte zich in het verleden verder in zee uitstrekte en ongeveer drie kilometer van de huidige kust de stad Aspra verrees. Het lijkt erop dat er op die afstand daadwerkelijk iets op de zeebodem ligt, maar er is nog nooit een opgravingscampagne uitgevoerd op dit soort Adriatisch Atlantis.
Wat zeker is, is dat er al in de vroege Middeleeuwen een dorp ontstond op dit voorgebergte, genaamd Pennaluce, en gebaseerd op de reeds bestaande Romeinse. We hebben er nieuws over sinds 1006 en we weten dat het kleine dorp een zeker commercieel belang had tijdens de Anjou-periode, dankzij de natuurlijke haven gevormd door de inham tussen Punta della Penna en Punta della Lotta (waar ook de huidige kunstmatige haven staat) .
Helaas was Pennaluce verzwakt door de gevolgen van enkele aardbevingen en werd het aan het begin van de 15e eeuw definitief verwoest en ontvolkt door een aanval van de Venetianen, zozeer zelfs dat Giovanna II d’Angiò, koningin van Napels, in 1417 de stad Vasto bezit van de boerderij, nu onbewoond.
Zo bleef de site slechts een plaats van devotie, vooral dierbaar voor de markies Don Diego I d’Avalos die aan het einde van de 17e eeuw besloot een jachthuis te laten bouwen in de nabijgelegen vallei van de Lebba-stroom en in 1689 hij liet ook de kerk herbouwen met een Grieks kruisplan. De tempel werd vervolgens halverwege de 19e eeuw gerestaureerd, toen hij zijn huidige neoromaanse vorm aannam.
In de jaren 1980 werden de overblijfselen van nederzettingen uit de bronstijd (1000 v. Chr.) en sporen van een Romeinse tempel gevonden onder het apsisgebied, wat getuigt van het belang dat deze plek altijd heeft gehad voor de bevolking van het gebied. Vandaag staat de kerk van de Madonna della Penna in een heel andere context, aangezien ze aan de ingang van een kleine havenbuurt uit de jaren 50 staat. Het heeft echter een onveranderde charme behouden door de ligging met uitzicht op de zee, de opdoemende vuurtoren erachter en het uitzicht dat van daaruit over de kust van Vasto tot aan de Gargano reikt.
