Chiesa di San Michele
De kerk van San Michele tussen mysteries en vrijmetselarij
Op de top van de Tre Segni-heuvel, aan het einde van wat nu de nu honderd jaar oude Villa Comunale is, staat een kleine kerk met uitzicht op de zee.
Het is de kerk van San Michele Arcangelo. Het is klein van formaat en ligt vrij ver van het dorp, onder de religieuze jurisdictie van de kerk van Santa Maria Maggiore. Toch is het de kerk van de patroonheilige van Vasto en bevat het mysteries die een zorgvuldige blik in de muren en binnenkant kan zien.
Binnenin worden namelijk niet alleen de drie aartsengelen vereerd die officieel door de katholieke religie worden erkend, maar naast de beelden van Michaël, Gabriël en Rafaël zijn er ook de beelden van Uriël, vlam van God, Barachiel, helper van de onderdrukten en de zwakke, Jeudiele, lofzanger van het woord van God, en Sealtiele, middelaar en toehoorder van smeekbeden.
Wat doen ze daar en waarom heeft de kerk de vorm van een zonnetempel en is deze gebouwd met een duidelijke maçonnieke symboliek?
Tegenwoordig is de kerk van San Michele in Vasto in feite een uitbarsting van allegorische betekenissen. De opstelling ervan is in feite niet zoals vereist door de christelijke leer met de apsis die naar Jeruzalem is gericht, maar is die van een zonnetempel, met de opstelling van het Griekse kruis op de vier windstreken. De entreegalerij met het piramidevormige timpaan symboliseert het oog van God, terwijl de achthoekige plattegrond verwijst naar het symbool van perfectie.
Om de redenen voor deze onverwachte symboliek te begrijpen, is het noodzakelijk om te weten dat de aartsengel Michaël in de loop van tweeduizend jaar in zichzelf de kenmerken heeft samengevat van eerdere godheden die werden vereerd door de volkeren die geleidelijk het katholicisme omarmden. Zo nam Michael, de bevelhebber van de engelenscharen van de Hebreeuwse Bijbel, de karakters aan van Mithra, het principe van licht en kennis geïmporteerd uit het Oosten en vereerd door de Romeinen in het keizerlijke tijdperk. Vervolgens nam hij ook de karakters van Odin op zich, de krijgersgod die door de Longobarden werd vereerd.
De katholieke kerk heeft eeuwenlang geprobeerd zijn figuur te verkleinen, eerst door de cultus van enkele aartsengelen te verbieden, en vervolgens door te proberen Michaël te vervangen door andere ‘krijger’-heiligen, meestal Romeinse soldaten die het martelaarschap hadden omarmd. Zo stopte de kerk met het identificeren van Vasto met de Romeinse naam, die in pauselijke documenten tot 1131 die was van Istonium Sancti Archangeli, “Istonio van Sant’Arcangelo”. Toen, in de 18e eeuw, riep hij de patroonheilige van de stad San Teodoro di Arimathea uit.
De cultus van San Michele was klaarblijkelijk al te lang aanwezig om te worden vergeten en de symbolische betekenis ervan werd overgenomen door de Carbonari aan het begin van de 19e eeuw, tot het punt dat in 1820 de Vastesi het beeld van de aartsengel meenamen en naar de kathedraal van San Giuseppe om hem de band van Grootmeester van de Carbonari te geven.
Het mag dan ook geen verrassing zijn dat de kerk in 1827 de verzoeken van de burgers aanvaardde en San Michele uitriep tot de nieuwe stadspatroon. In 1835 werd besloten de kerk te herbouwen en zo werd de aartsengelcultus ook architectonisch weer tot haar diepste betekenissen verbonden.
De kerk van San Michele staat op onze route:
DE BOURBON-HOOFDSTAD
De voorgestelde fasen:
- Palazzo Genova Rulli
- Palazzo Ciccarone
- Chiesa di Sant’Anna
- Chiesa di San Michele
- Palazzo Palmieri
